Δεν ήξερε για σφαίρες και ντουφέκια
δεν του `χε πει για πόλεμο κανείς
τριγύρναγε στης γειτονιάς τα στέκια
φτωχό περιστεράκι της ζωής.

Μα μη με σταματάς, Αννούλα,
κι αν θα κλάψεις θα το πω:
είναι ο πόλεμος κοντά μας
και δεν μπορώ ν’ αντισταθώ.

Καρφίτσωνε στα ρούχα τα παλιά του
το πρώτο γιασεμάκι της αυγής
και κράταγε μπουκιά απ’ τη μπουκιά του
για τα γυμνά σπουργίτια της αυλής.

Δεν ήξερε για σφαίρες και ντουφέκια
μα του την πήρε σφαίρα την καρδιά
κι ορφάνεψαν της γειτονιάς τα στέκια
και μείναν πεινασμένα τα πουλιά.