Ουράνιο τόξο τέντωσε
και λάβωσε τέτοια καθάρια μέρα
ακριβογιέ μου έσβησες
σαν τη σκιά μεσ’ τον υγρό αέρα.

Που να `σαι τώρα, που γυρνάς
πουλάκι μου ανέμελο
για μένα ράγισε με μιας
του κόσμου το συθέμελο.

Σε ποιο κονάκι να σταθεί
τ’ ανδρειωμένου η μάνα
ρωτώ φωνάζω στο νοτιά
που τρέχει στην αλάνα.

Που να `σαι τώρα, που γυρνάς
πουλάκι μου ανέμελο
για μένα ράγισε με μιας
του κόσμου το συθέμελο.