Η νύχτα βυθίζεται στις παρυφές του σκότους
κι η θλίψη στην άβυσσο ολισθαίνει
- η παλιά αυτή κατάσταση της ύπαρξης,
αόριστη και μακρινή.
Πώς να φτάσει κανείς τον εαυτό;

Ο καθρέφτης δεν βοηθά,
δεν γνωρίζει τα μάτια.
Δεν υπάρχει φως για τον νου
που εξερευνά σ’ άγνωστα βάθη
την παλιά λύτρωση.

Το παράθυρο καταπίνει τη νύχτα
επιτρέπει σε ήχους να μεγεθύνονται
σε άλλους ήχους να αργοσβήνουν
Υπάρχει τέτοιος πόνος στο σύμπαν.

Η πραγματικότητα δεν παρεμβαίνει στην φαντασία
καθώς ένα πρόσωπο
γίνεται το πρόσωπο στον καθρέφτη
καθώς ο ένας
γίνεται ο άλλος,
γίνεται οι άλλοι,
γίνεται ο Κανένας.