Έρχεται η νύχτα, πλούσια στολισμένη,
με στολίδια της ούγιας του μπλε φουστανιού της-
και με τα δυο της χέρια, μιας Μαντόννας,
ένα όνειρο, πολύ γλυκά, μου δίνει.

Φεύγει, ύστερα, το χρέος της για να κάμει
με βήμα σιγαλό, περ απ την πόλη,
και, ως αμοιβή του ονείρου, παίρνει
την ψυχή του παιδιού του άρρωστου μαζί της.