Θα σε θυμάμαι
όταν ανθίζουνε οι κήποι,
θα είσαι η άνοιξη
κι ο ήλιος που θα λείπει.
Θα σε θυμάμαι,
θα είσαι πάντα όπου θα `μαι
το όνειρο δίχως να κοιμάμαι.
θα σε θυμάμαι.

Θα σε θυμάμαι, όσο ζω θα σε θυμάμαι,
πιο δυνατά όσο τα χρόνια θα περνάνε,
ούτε κι εγώ είμαι από κείνους που ξεχνάνε
ούτε κι εσύ είσαι απ’ αυτές που τις ξεχνούν.

Θα σε θυμάμαι
όταν μόνος μου θα γέρνω,
θα `σαι το χάδι
που άδικα θα περιμένω.
Θα σε θυμάμαι,
θα `σαι πόνος στην ψυχή μου,
το κλάμα μες στην προσευχή μου,
θα σε θυμάμαι.

Θα σε θυμάμαι, όσο ζω θα σε θυμάμαι,
πιο δυνατά όσο τα χρόνια θα περνάνε,
ούτε κι εγώ είμαι από κείνους που ξεχνάνε
ούτε κι εσύ είσαι απ’ αυτές που τις ξεχνούν.