Μια αναπνοή έγινε πληγή στο σώμα μου
Κάποια Κυριακή έπεσε βροχή στο χώμα μου
Μέχρι το πρωί είχα φυλαχτά τα λόγια σου
Κι έφτασε η στιγμή να σταθώ ξανά στα πόδια μου για σένα
Να γίνω όσα δεν μπορώ για σένα

Εγώ θα υφαίνω κάθε βράδυ ουρανό
Να σ’ ανταμώνω την αυγή στο παραθύρι σου
Και σαν σταγόνα από σύννεφο λευκό
Να πέφτω πάνω στ’ αγιασμένα χείλη σου

Φέρνει ο νοτιάς στ’ ανοιχτά παραθυρόφυλλα
Δώρα ακριβά όνειρά μου αλησμόνητα
Μες στην αγκαλιά την αγάπη σου κοινώνησα
Κι από τη φωτιά σαν αερικό υψώθηκα για σένα
Να φτάσω μέχρι το θεό για σένα