Όπως αυτά που δε σκεφτήκαμε
που δεν προλάβαμε
που δεν τολμήσαμε ποτέ

όπως η συντέλεια του μαύρου
στο κόκκινο επιβάλλεται
και στο σπαρακτικά βαθύ γαλάζιο

όπως το πλοίο βυθίζεται αύτανδρο
και παραδίδονται στο τίποτα
μνήμη μαζί κι ελπίδα

έτσι το χέρι μου υψώνεται στον ουρανό
βουβά
απελπισμένα
τελεσίδικα.