Για τον έρωτα θέλω να γράψω
κι όχι για το λάθος
που μούσκεψε το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μου
κάποιο βράδυ του Μάρτη

Για κείνο το γιασεμί που μου έφερες
θέλω να γράψω
Μου το `δωσες
και μύρισε ευθύς η νύχτα ενοχή

Το γιασεμί με γδύνει
απ’ τις τελευταίες μου τύψεις
Τα τζάμια θολώνουν
οι άπιστες ανάσες
Το σκοτάδι σύμμαχος
καλύπτει το πάθος

Μετά που έφυγες, το γιασεμί κατηγόρησα,
λες κι έτσι θα έδιωχνα τα άρωμά του από κείνη τη νύχτα
Έπειτα, άνοιξα το παράθυρο μου και το πέταξα.