Μόνο εσένα απαιτώ.
Το φως σε έχυσε. Μου θύμισε γιατί είχα καυλώσει.
Έχεις απίστευτο κώλο.
Ο κώλος σου, ναι, είναι η μόνη αλήθεια.
Έγλειψα να φύγουν οι άλλοι.
Μόνο εσένα απαιτώ.
Παίζει. Της αρέσει να παίζει.
Τον πούτσο τώρα παίζει.
Φλερτάρει την Αθήνα απ’ το τζάμι.
Και ένα περιστέρι, βρωμοπεριστέρι, τρομάζει , φεύγει.
Τραγούδι του Παυλίδη ακούγεται από μακριά και εγώ
αναρωτιέμαι αν πέθανε κάποιος από μας τους δυο.
Ποτέ δε σου άρεσε ο πόνος που αρέσει σε μένα.
Ρωτάς ποιος είμαι. Είμαι αυτός. Το αγρίμι.
Κανένας . Ο ένας. Για σένα. Για σένα.
Μα εγώ σου λέω δεν είμαι το τέρας.
Το μόνο που θέλω…
Μόνο εσένα απαιτώ.
Ποτέ δε σου άρεσε ο πόνος που αρέσει σε μένα.