Άχ, μοναχά να σ’ έβλεπα, όρκους ζωής να ερμήνευα
για να σε νιώσω, πριν να τελειώσω
ταξίδια ψεύτικα, λειψά

Μείνε για λίγο μια στιγμή
οσο κρατάει η σιωπή μιας πεταλούδας
κι απ’ των φτερών το χρώμα σου
ρίξε μια στάλα κι άστηνε μέσα στα σκούρα μάτια μου
κι άμα τρομάξεις πλάσμα μου, να μη βιαστείς να φτερουγίσεις
'λεύθερη πάντα ησουνα, κι έτσι μπορείς να πορευτείς μεσα στου κόσμου τις αυλές
μέσα σ'αλάνες

Να με γυρέψεις μη χαθείς, θά `χω παράθυρα ανοιχτά
μα θα κοιτάζω και μπροστά, γιατι η αλήθεια θα πονά
να με γυρέψεις μη χαθείς, θά `χω παράθυρα ανοιχτά
μα θα κοιτάζω και μπροστά, γιατι η αλήθεια πια πονά

Άχ, μοναχά να κοίταζες, τα κουρασμένα μάτια μου
πως δε βαστούνε, να σε χαιρετούνε
πριν αιώνια περιπλανηθείς

Μείνε για λίγο μια στιγμή
οσο κρατάει η σιωπή μιας πεταλούδας
κι απ’ των φτερών το χρώμα σου
ρίξε μια στάλα κι άστηνε μέσα στα σκούρα μάτια μου
κι άμα τρομάξεις πλάσμα μου, να μη βιαστείς να φτερουγίσεις
'λεύθερη πάντα ησουνα, κι έτσι μπορείς να πορευτείς μεσα στου κόσμου τις αυλές
μέσα σ'αλάνες

Να με γυρέψεις μη χαθείς, θά `χω παράθυρα ανοιχτά
μα θα κοιτάζω και μπροστά, γιατι η αλήθεια θα πονά
να με γυρέψεις μη χαθείς, θά `χω παράθυρα ανοιχτά
μα θα κοιτάζω και μπροστά, γιατι η αλήθεια πια πονά

'Αχ, μοναχά να πέθαινα, για πάντα να δραπέτευα
τον πόνο ν’ άφήσω, φτερά να γεννήσω
ψηλά απ’ τ’ αστέρια να σ’ αγαπώ