Εκει που σμίγουνε μαζί, θάλασσες κι ουρανοί,
προβάλλει στον ορίζοντα, περήφανο νησί
Οι θρύλοι το γεννήσανε κι αρχαίοι ραψωδοί,
με μαύρα το εντυσανε, και του'δωσαν να πιει

Για να μη νιώθει μόνο του το προίκησαν μια λύρα,
να ξεγελά τον πόνο του να αψηφά τη μοίρα
απο την κούνια λυρικό `μέρευε τις φουρτούνες
και το μαντάτο σκόρπισε μ’ αερικά και σκούνες

Μανα μου να μη κλαις, μανα για με μη κλαις
αμοναχός θα χάνομαι στις Κρήτης της κορφές
Μανα μου να μη κλαις, μανα για με μη κλαις
μαζι με τ'αετόπουλα σκαρώνω κοντυλιές

Κοπέλια το διαβήκανε και όμορφες κυράδες
σε φίλους πρόταξαν χορούς και στους εχθρούς σουγιάδες
η ιστορία γράφεται μα η λεβεντιά ριζώνει
αυτός ο τόπος `λευθερος σα μύθος θα απλώνει

Σα ταξιδιώτης των καιρών θα πλέει στους αιώνες
κ’ οι δοξαριές του θα γεννούν, μπαξέδες και ανθώνες
κι ο λογισμός μου μάνα μου, φεγγιά του αποσπερίτη
που ήταν το καλοσώρισμα, σα πάτησα στη Κρήτη

Μανα μου να μη κλαις, μανα για με μη κλαις
αμοναχός θα χάνομαι στις Κρήτης της κορφές
Μανα μου να μη κλαις, μανα για με μη κλαις
μαζι με τ'αετόπουλα σκαρώνω κοντυλιές x2