Η μάγισσα στήνει χορό πάνω στης
πριγκίπισσας την αφελή αδυναμία.
Μα ξαφνικά, η τρομερή φωνή
του πνεύματος των βράχων τη σταματάει.

Αν κάνεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου,
θα εξαφανιστείς για πάντα.
Και τι με νοιάζει τώρα πια, λέει με δάκρυα
στα μάτια η μάγισσα.

Τώρα ξέρω τι θα πει αγάπη.
Ε, τότε τίποτε δε σε γλιτώνει.
Ο θάνατος είναι εδώ.

Η μάγισσα άρχισε να χάνεται.
Μια λάμψη τρεμόπαιξε για ένα λεπτό
στον ουρανό και έσβησε.

Αλλά η κακιά μαγεία είχε γίνει.

Βαθιά, όλο και βαθύτερα στο δάσος,
τρέχει η πριγκίπισσα.

Το φεγγάρι χάνεται πίσω από τα σύννεφα,
τα δέντρα κυκλώνουν το κορμί της,
τα πνεύματα του σκότους
την τρομοκρατούν.
Ζαλισμένη, χάνει για πάντα το δρόμο της.

Μια δύναμη πρωτόγνωρη
την έλκει στον βυθό της λίμνης.

Κι εκεί, στην παγωμένη χώρα των νερών,
η πριγκίπισσα χάνεται
και μια γοργόνα παίρνει τη μορφή της.