Μαύρη μαγεία, οφθαλμαπάτες, παραμορφώσεις του προσώπου κι αυταπάτες
Δες πως ιδρώνω, δεν είμ’ εγώ, δεν είμαι αυτός που θα σε σώσει απ’ το κακό

Εγώ είμ’ αυτός που αποκαλούν οι άλλοι
παράφρονα, μίζερο και ρεμάλι
Μα είμ’ αυτός που τελικά σε σώζει απ’ το καλό

Θολές εικόνες, αναθυμιάσεις, μεσ’ το μυαλό μου τώρα θέλω να κοιτάξεις
Δες πως ιδρώνω, δεν είν’ αυτή, δεν είν’ αυτή των πραγμάτων η σωστή οπτική

Εγώ είμ’ αυτός που αποκαλούν οι άλλοι
παράφρονα, μίζερο και ρεμάλι
Μα είμ’ αυτός που τελικά σε σώζει απ’ το καλό

Λευκό τοπίο, γκρίζα κελιά, η λογική μου δραπετεύει
στα κρυφά
Δες πως ιδρώνω, δεν είμ’ εγώ, δεν είμαι αυτός που θα σε σώσει απ’ το κακό.