H σκιά σου με καίει σαν κερί σε παλιό εικονοστάσι
Ψάχνω ακόμα ποιος φταίει για το τρένο που δε θα περάσει
Ξεθωριάζουν οι νύχτες και δεν βρίσκω κλαρί ν’ ακουμπήσω
Ξημερώνουν οι μέρες κι είναι οι δρόμοι κλειστοί να γυρίσω

Μια ζωή, μια ψυχή, που δεν έχει πια τι να σου δώσει
Μια ζωή, μια ψυχή, που σαν ξένη την έχεις προδώσει

Οι σφυγμοί σου διαβάτες τρέχουν πέρα μακριά να κρυφτούνε
Σαν τρελλοί ακροβάτες ούτε βλέπουν μα ούτε κι ακούνε
Ένα όνειρο σβήνει και δεν έρχεται πίσω του άλλο
Ξεμακραίνει κι αφήνει το στερνό της αγάπης σινιάλο.