Ερείπεια οι πόλεις μου
πέτρα πάνω στην πέτρα
βλέπω αγέλες να περνούν
σα στοιχειωμένοι που αγρυπνούν
κι απέναντι οι μουσικές
από νυχτόβια κέντρα.

Δεν υπάρχει άσπρη μέρα
στο ημερολόγιο
κι ας ακούγονται από πέρα
πάντα ξένες μουσικές.
Δεν υπάρχει άσπρη μέρα
ζούμε σε υπόγειο
και καπνός μες τον αέρα
είναι τώρα οι Κυριακές.

Ερείπεια τα χρόνια μου
φόβος πάνω στο φόβο
το άιμα μου πάγος ψυχρός
μοιάζει με λύκο ο καιρός
κι απέναντι απ’ τις ιαχές
τις φλέβες μου εγώ κόβω.