Μαθαίνω πάλι να χορεύω,
παραγγελιά σου ο χωρισμός,
μικρός ο θάνατος κι αργός
κι όπως, στην πίστα, ανεβαίνω,
γονατιστός χειροκροτάς,
κομμάτια οι δυο μας που τα σπας.

Σαν σύννεφο με παντελόνι,
σαν το σφυγμό ενός νεκρού,
απλώνει η νύχτα, μεγαλώνει
ήσυχα, σαν θυμός Θεού.

Χίλιες φορές θα στροβιλίσει
ο ήλιος, σε χορό, τη γη,
χίλιες φορές θα της κρυφτεί,
όμορφη, κόκκινή μου δύση,
θυμάμαι, σ’ το `χω ξαναπεί,
κάτω απ’ το ρουζ μοιάζεις χλωμή.

Σαν σύννεφο με παντελόνι,
σαν το σφυγμό ενός νεκρού,
απλώνει η νύχτα, μεγαλώνει
ήσυχα, σαν θυμός Θεού,
ήσυχα σαν...



Με αφορμή το ποίημα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
"Σύννεφο με παντελόνια".