Την ωρα που του κύκλου τ'άστρα υπόσχονται πολλά, σαν λέωντας θα'ρθώ γερά να σε ξυπνήσω.
Θα φέρω λόγια δυνατά απ’ του ανέμου τα παλιά και της φωτιας την πρώτη σπίθα.
Αφού σηκώσεις το κεφάλι σου και δεις ξανά την γη στα πόδια, πρέπει μονάχη να σταθείς χωρίς ξανα να βυθιστείς στα ψεύτικα του κοσμου τούτου λόγια.
Ό,τι κι αν χτίζεις να'ναι δυνατό και οτι λες να ειναι αλήθεια, κάθε σου γέλιο να'ναι ζωντανό και να πηγάζει απ'τα στήθια.
Δίχως τον φόβο, φόβο κανενός δίχως πια ψεύτικες ελπίδες, κανεις μην νιώσει μοναχος στις λαμπερές τρωτές παγίδες.