Ρόδισε η αυγή. Ο ιππότης πηγαίνει
στον τόπο της συνάντησης
και καρτερεί την αγαπημένη του,
μα εκείνη, άφαντη.

Την αναζητάει, ρωτάει όποιον συναντάει
ούτε μία απάντηση.

Απογοητευμένος, φτάνει στο δάσος του βασιλιά
και κάθεται στις όχθες της λίμνης
για να ξαποστάσει.

Και τότε
ένα ελαφρύ κύμα αναστατώνει τα νερά
αποκαλύπτοντας μία μορφή,
τόσο γνώριμη και τόσο ξένη.

Ο ιππότης αναγνωρίζει
στον ταραγμένο βυθό τη γυναίκα που αγάπησε,
γοργόνα,
χαμένη για πάντα στα σκοτεινά νερά.