Σε μυστήριο ευτυχίας
πνίγηκε η ψυχή,
(Μια θερμή ανάσα κι η θεσπέσια μνήμη)
να πάρει και να δώσει
αίμα απ’ τη μορφή της.

Σε πλατιά ποτάμια
η σιωπή κι’ ο Δίας.
Στην καρδιά το φως.
Κύκνοι σε χιλιάδες
απεργούν το θρήνο.
Φεύγουν τα καράβια, σφύζουν οι ωδές
κι’ οι ρυθμοί ταλαίπωροι
ανασαίνουν ανταρσία.