Δε σε ονειρεύομαι πιά!
Ακόμα και τα όνειρα,
έγιναν η αγωνία
της επιβίωσης.
Το ψωμί της Ημέρας
και ο εφιάλτης
της Επόμενης.
Το βράδυ, δεν κοιμάμαι
Μα, δε σε σκέφτομαι...
Ακούω τις φωνές
του δρόμου.
Την καρδιά της Αθήνας,
που αγωνίζεται να
αντέξει.
Δε σε ονειρεύομαι πιά.
Έχω να φάω,
μα δεν ζω...