Τα μακρινά, τ’ απέραντα, της στέπας τα πελάγη,
της έρημος οι θάλασσες, βουνών οι ωκεανοί,
του καταρράκτη τα νερά και οι αιώνιοι πάγοι,
λύκο αυτά με γέννησαν κι έγινα εδώ σκυλί.


Το τρίχωμά μου έπεσε, μού σάπισαν τα δόντια
και είμ’ ο ετοιμοθάνατος, μ’ απ’ τ’ άγριά μου κρατώ
το μίσος της φωτιάς για σας, γραΐδια και γερόντια,
ψυχές νεκρές, το γρύλισμα, της νύχτας το ουρλιαχτό.