Θυμάσαι κείνο το βράδυ που βγήκες
μια βόλτα μαζί μου
χωρίς τον αληθινό εαυτό σου
και δεν μπορούσες να μιλήσεις
σαν κανονικός άνθρωπος;
Μπερδευόσουν στις απλές κουβέντες.
Μπλεδιασμένες πετάγονταν οι φλέβες σου
από την πίεση της αμηχανίας σου
σαν τα μπαλόνια του γυρίνου
και ίδρωνες γιατί δεν άντεχες
την καθημερινή ζωή συνηθισμένος
στις εξάρσεις της ποιητικής σου αμεριμνησίας!