Ήρθε απροσδόκητα,
σαν εκείνα τα ξαφνικά μπουρίνια,
που ξεσηκώνουν τέντες καφενείων της ακτής,
αναποδογυρίζουν τακτοποιημένες ζαρντινιέρες,
ταράζοντας την ισορροπία των παραλίων.

Με μιας, βγήκα από λήθαργο αιώνων,
απογειώθηκα και πέταξα ψηλά
—του ανέμου κοσμοναύτης κληρωτός —
ανάμεσα σε τέντες, τούγιες, τέρμονες,
παρτιτούρες ασμάτων της Δόμνας,
Τετράδια της Φυλακής,
από πρωσικό μπλε κλινοσκέπασμα
ανεμάρπαστο να κυματίζει.

τόσο ψηλά, ψηλάφισα τις άκρες τ’ ουρανού,
τόσο ψηλά, χαθήκαν οι προφάσεις.