Έφυγε με τον δικό της τρόπο,
απροσδόκητα,
σαν εκείνα τα ξαφνικά μπουρίνια
που ξεσηκώνουν τις ελπίδες καφενόβιων της ακτής,
αναποδογυρίζουν τακτοποιημένες συμβιώσεις,
ταράζοντας την ισορροπία των συμβάσεων.

Ανέτοιμος, ανασηκώθηκα,
παρασέρνοντας ενθυμήσεις αναρριχήσεων:
Λυκαβηττός, Αιγές, Αστόρια,
το ταυ του τερπνού, του τιμήματος και του τάφου.

Και βρέθηκα απ’ τις άκρες τ’ ουρανού,
κάτω, στους λιμανίσιους τους κυματοθραύστες,
τους εθισμένους σε σκληρές καταπονήσεις,
να πάρω δύναμη ν’ αντέξω με την πλήξη
μαζί και των αρχείων το κρασάρισμα.