Κάποτε σε γέννησε ένας ποταμός κι η νύχτα

κι ομόρφυνες ημέρα απέναντι στον ήλιο,

Σήμερα γυρνάς μέσα μου πατρίδα μου και φως μου

με τούτα τα μαλλιά σου φωτεινές γραμμές νερού

με τούτα τα μάτια σου νερένιες γραμμές φως

με τούτο το πρόσωπό σου θάλασσα κι αυγή

Γιατί σε θυμάμαι όταν βρέχει;