Ασφαλισμένοι στ’ αλαβάστρινά τους δώματα-
ανέγγιχτοι απ’ το πρωινό-
κι ανέγγιχτοι απ’ το μεσημέρι-
κοιμώνται οι πράοι εταίροι της Ανάστασης,
ατλάζινοι δοκοί και στέγη πέτρινη-

Θριαμβικά περνούν τα Χρόνια,
πάνω τους μες στο μισό φεγγάρι-
σύμπαντα λαξεύουνε τα τόξα τους-
και στερεώματα - κωπηλατούν-
διαδήματα - κατρακυλάν-
και δόγηδες - παραδίνονται-
σιωπηλά σα σημάδια,
σ’ ένα δίσκο χιονιού.