Άσε τους σου `λεγα να παίζουνε χαρτιά
να στοιχηματίζουν στον ιπποδρόμιο
τις ώρες τους τις μάταιες να περνούν
σε τυχερά, λογής λογής παιχνίδια.
Εσύ,
ν’ ακολουθείς πάντοτε τ’ άστρο σου,

όσο κι αν σου φαίνεται μακριά
κι όταν ακόμα ούτε καν το διακρίνεις
είναι σκυμμένο πάνω απ’ το κεφάλι σου.

Εκεί, ψηλά θαν το `βρεις.
Όσο κι αν φαίνεται άπιαστο
γεννήθηκε για σένα.
Κάποτε θα τ’ αγγίσεις.
Και μια στιγμή πριν ξεψυχήσεις
θα διασχίσει τ’ άπειρο διάπυρος διάττων
και θα εκραγεί βεγγαλικό
μες στην αιωνιότητα.