Στην ταφόπετρα δε θα αναφέρουν την αιτία.
Κατάλευκη σαν εκείνη θα πεταχτεί με βόγκους
ανακατεύοντας χαλίκια και χόρτο. Η άνοιξη θα
κομματιαστεί και το τσιμέντο θα χάσει τη δύναμη του,
(η αναχώρηση της κάνει οριστική την απώλεια της
σταθερής αιτίας).

Είναι άγρια όλ’ αυτά, αγρία και σκληρά. Προχωρούσε
δίχως να στρέφει το κεφάλι και εγώ ακολουθούσα με το
βλέμμα: Η πλάτη της καθρεφτιζόταν στο τζάμι.

Ανησυχητικά αδιάφορη η ουράνια αδελφή αποδείκνυε
με τη στάση της πόσο άχρηστες είναι κούραση και
αγάπη.