|
Στίχοι: Αντωνία Γουναροπούλου
Μουσική: Αμελοποίητα
Τώρα ηρέμησες πια.
Με κοιτάς με το μικρό σου
χαμόγελο, που είχες παιδί.
Πώς πεθαίνει, Θεέ μου, ένας άντρας;
Πού πηγαίνει ο άπειρός του καημός;
Στη γνώριμη γειτονική εκκλησιά
λιβάνι, ημίφως, χαμηλωμένες φωνές.
Είμαι κι εγώ λιγάκι πεθαμένη,
είσαι κι εσύ λιγάκι ζωντανός.
Σ’ ακολουθώ υπνωτισμένη,
μου δείχνεις το δρόμο προσεκτικά.
Όμορφος που `ναι αυτός ο ήλιος του Σεπτέμβρη…
Κι ο θάνατος κουρνιάζει μέσα μου
τόσο μα τόσο απλά.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 376 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|