Κάθισα στο γραφείο

χωρίς να ξέρω τι ήθελα στ’ αλήθεια

να σου γράψω


ίσως ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα

ή μια πρόσκληση σε δείπνο μυστικό

μα η προδοσία είχε ήδη τελεστεί

και το ύστατο φιλί

ακόμα λέκιαζε το μάγουλο

αίμα


κι αν πάλι σου’ γραφα

τα καθημερινά

δε θα’ ταν παρά ψέματα

γιατί εδώ ο χρόνος πάγωσε

κι ο λεπτοδείκτης έσκισε το δίχτυ

των ωρών

νέκρωσε η υφήλιος από σένα


τελικά αποφάσισα να σωπάσω

τώρα αύριο μεθαύριο πάντα

κάτι θα σκαρφιστώ


εις το επανιδείν.