Δεν έχω δίκιο έχω άδικο έτσι να με πονάνε τώρα τα βήματά μου

Όπως τότε σχεδόν ξυπόλητη
Να λάμπουνε στη θάλασσα του Πόρου περασμένα. Στην Ύδρα δίπλα στο νερό
σταματημένες ψαλμωδίες στη μέση απ’ τα κανόνια
άφωνα μνήματα σε φράχτες

Κατηφορίζοντας αίθουσες διαλέξεων δεν έχω δίκιο
έχω άδικο να φοράω γυαλιά ηλίου σα να με κάνει
η νύχτα στη Βουκουρεστίου να κλαίω.