Τόσο λεπτά κι ανέγγιχτα σαν ήχοι
σα βελονιές σα χέρια κοριτσίστικα
- δαντέλα-
το βαθύ βιολέ και το ρόδινο
το καλοκαίρι και η ξανθιά ποθολυμένη σκέψη
το πουλί το έντομο και ο φαιδρό λουλούδι
το απαλό Σα βρέφος ανοιξιάτικο φως
κι η τρίλια του αηδονιού τον όρθρο
κι η δική μου καρδιά
θα αναστήσουν το σώμα του κυρίου
- Χριστός Ανέστη-
σχήματα χαροποιά πόσο βαθιά σας βλέπω
μ’ ένα μάτι καθαρό καθώς το πρώτο χιόνι.
Στην ερημική ξεφάντωση του μυαλού μου
σαν πουλιών αιφνίδια εωθινά ολόδροσα περάσματα
σαν υποψίες απ’ αρώματα
(πόθοι κρυφοί κι αλλοτινοί στα χέρια κρατημένοι)
τρυπώνετε μέχρι εδώ βαθιά μου
στην ρίζα
στο ανθρώπινο καλοδεμένο σκελετό μου
- Χριστός Ανέστη Χριστός Ανέστη-