Έλα στο φως.
Μου έλειψ’ η σκιά σου.
Τ’ αφηρημένο, άπιαστο
και σκοτεινό Εσύ σου
πίσω απ’ τις αποχρώσεις
των άχρωμων, για σε,
χρωματισμών.

Έλα σα την αλήθεια,
την αδιάφορη,
στο τέλος των ψεμάτων.
Ορισμών και νοημάτων
που άρεσαν τόσο.

Έλα λοιπόν στο φως,
τώρα που ξεγλιστρώ
από τα δάχτυλά μου
και ξεχύνομαι
σ’ άλλη όχθη ρευστός,
αντίθετα στο ρεύμα,
όντας ενός Θωμά πιστός
και Θεός της σκιάς μου,
όταν λυγίζει.

Γιατί Εγώ
δεν είμαι πια Εδώ.
Γιατί Εκεί
δεν είμαι πια Εγώ.