Ένα τραγούδι μού ανήκει ένα κρασί
Κάτω απ’ το πέλμα μου βάζω την ικεσία
Τη γυναίκα που θέλω την παίρνω από τη μέση
Και ανοίγω το κύμα των κατακτήσεων
Που δεν είναι γυναίκες αλλά σώματα
Που πρώτα δεν έβλεπα και τώρα βλέπω

Οι τεράστιες πράξεις του ανθρώπου είναι σώματα

Δεν είμαι μόνος μου είναι και άλλοι που πολεμάν
Άλλοι που έχουν γυναίκα σαν φως να τους φωτίζει
Σαν άστρο της νίκης σαν ρώμη και σαν κρασί
Άλλοι που πετάν στ’ άλογα πάνω και τρέχουν σαν σαΐτες
Δεν είμαι μόνος που τραγουδώ το ξέρω
Η φωνή μου κλείνει μέσα της χίλιες φωνές
Το θάρρος μου υπάρχει αλλά δεν το αναγνωρίζω
Τα μάτια μου βλέπουν το θάρρος των συντρόφων
Εμπνέονται από κείνο και όταν ενθουσιάζεται
Η καρδιά μου και ανασαίνει πλατιά
Δεν είμαι εγώ ο δαίμονας που την οδηγεί.