Λίγο να σταματήσουν τ΄αυτοκίνητα
ν΄αφουγκραστώ και να σου πω εγώ
με κάθε σιγουριά
αν κάποτε περνούσε από δω ποτάμι
καθώς μιλάει ο θρύλος

τα χρόνια, οι αιώνες τους
ας γίνανε χιλιάδες από τότε
δεν εμποδίζουν΄

λίγο

ν΄αφουγκραστώ, ν΄ακούσω τη βουή
του αρχοντικού νερού μες στη βαθιά του κοίτη
εκτεθειμένο ν΄αφεθεί στο δέρμα μου
σ΄εκείνου του άλλου αγέρα την πνοή
το ρίγος΄

έτσι

μπορώ χωρίς επιφυλάξεις να σου πω
αν είναι αυτά τα δέντρα ποταμίσια
αν σημαδέψανε κι αυτές οι όχθες την περιπέτεια
του λευκού

για τ΄άλλα
μην έχεις έγνοιες, και με τον Εφέσιο
να δεις που θα τα βρούμε.