Τελικὰ μετὰ πολλὲς παλινδρομήσεις καὶ ἀναβολὲς
τ’ ἀνησυχαστικὰ μηνύματα κατίσχυσαν·
δὲν ἔπαιρνε ἄλλο, ἔκοψε μὲ τὸ μαχαίρι τὸ τσιγάρο
μὰ ἔπρεπε τὸ ἴδιο νυστέρι νὰ μπεῖ καὶ στὸ ἀλκοόλ.
Στὴν ἀρχὴ πάσχισε μὲ διάφορα ὑποκατάστατα
ζουμιά, χυμοὺς καὶ ἀφεψήματα
μ’ ἄς πάει στὸ διάολο
ἂν εἶναι νὰ πάει στὸν ἄλλο κόσμο γιὰ δυὸ ποτηράκια τὸ μεσημέρι
κι ἄλλα τόσα τὸ βράδυ, χαλάλι.
Ὅσο γιὰ τὶς ἐρωτικές του ἐπιδόσεις, ἐδῶ ἐπιτρέψτε μου νὰ μὴν ἐπεκταθῶ
ἤμουνα πάντα ντροπαλὸς σ’ αὐτὰ τὰ θέματα
δὲν θέλω νὰ διασύρω στὰ καλὰ καθούμενα τὸν ἄνθρωπο.

Ἄλλωστε δὲν τοῦ λείπει ἡ αἰσιοδοξία
συχνὰ μάλιστα σκέφτεται ὅτι ἀπαλλάχτηκε ἀπὸ πολλοὺς βραχνάδες
νιώθει πιὰ ἐλεύθερος ἀπὸ τὰ πάθη
μπορεῖ ἐπὶ τέλους ν’ ἀφοσιωθεῖ ἀπερίσπαστος στὰ ὁράματά του
νὰ στοχαστεῖ χωρὶς δολιχοδρομίες τι ἐστὶ τὸ ὄν
τὸ δικό του ὄν ἰδιαίτερα
κι ἂν εἶναι ἀπὸ τὴν ἡδονὴ πιὸ κραταιὲς ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ φρόνηση.

Ἀκόμη μιὰ πλεκτάνη πιὸ ἀπατηλὴ
ἀπὸ τὴ νικοτίνη, τὸ ἀλκοὸλ καὶ τῆς σαρκὸς τὰ δολερὰ παραστρατήματα
Κι ἐξάπαντος ὁριστικὰ θανάσιμη.