Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ήταν
αυτό που έκρυβες.
Χόρευες μόνη σου φεύγοντας.
Τα μάτια σου βαρκούλες για
άλλα όνειρα και ελπίδες.
Τι δεν ένοιωσα από σένα και
ήταν άσπλαχνη η φυγή σου.
Τώρα νεκρό το ποτήρι της χαράς
που πίναμε μαζί και ψεύτικες αστροφεγγιές
τα λόγια σου.
Το φως του έρωτά σου, μόνος θα
πίνω σαν το κρασί...