Τι ωραία η Χάνα, τι καλή,
Η φιλημένη απ’ τη βροχή.

Κι αυτός που γέρνει ο ουρανός
Πάνω της, πόσο σκοτεινός.

Τι ήρεμοι οι κάμποι κάτω εκεί,
Έτσι που κάθονται οι νεκροί.

Και σε γροθιά, πώς το δεντρί
χαρά κι ανθό σφιχτοκρατεί

κόντρα σε νέφος σκυθρωπό…
Πώς, το δοξάζω εγώ γι’ αυτό!