Κορυδαλλοί κορυδαλλοί αδελφοί μου
Ζύγωσα πάντα το δικό σας οίστρο
Έτσι που τώρα «αδελφοί» σας φωνάζω
Αν και η μάνα σας δεν είναι δική μου,
Πάντοτε στη χαρά μου θα τον σκάψετε
Φαρδύ ένα δρόμο να μ’ εγκαταλείψει
Να μετεωριστεί να με ξεχάσει
Να θυμηθεί τον ουρανό και την ακέρια
Στον ουρανό αγάπη
Και τη δική μου εύνοια να μη θέλει