Η ωραία Ελένη μέσα μου ξαγρυπνά
με γεμίζει με πέπλα και με φορτηγά
να `χα τώρα δυο άντρες να τους βάλω φωτιά
να γυρίζουν τα βράδια με καμένη καρδιά

Η ωραία Ελένη στα στενά της Ερμού
μηχανές καβαλάει πάει του σκοτωμού
να `ναι τάχα σημάδι μιας φυγής που θα γίνει
να `ναι τάχα η αλήθεια που ένας μύθος τη σβήνει

Και πάλι απέναντι στο φως
θα σε κοιτάζω
μέλι και όπιο
μες στο μυαλό μου στάζω

Η ωραία Ελένη στον καθρέφτη μπροστά
με κοιτάζει στα μάτια και το σκάει κρυφά
κι εγώ μπήγω τα νύχια στο γυμνό της το βλέμμα
αχ να σ’ είχα αγάπη να ζηλεύω εσένα

Και πάλι απέναντι στο φως
θα σε κοιτάζω
μέλι και όπιο
μες στο μυαλό μου στάζω