Με τα μαλλιά της άνοιξης εσκούπισα
Τόσες φορές το πρόσωπό μου!
Εμύρισα δυόσμο και θυμάρι
Τόσες φορές που με σκεπάζει η μνήμη
Και παύω να θυμάμαι!
Μακροθυμία ο ήλιος ή βραβείο;
Αφήστε τα αυτά στους ζητιάνους!
Σ’ εμάς η άνοιξη που δεν πεθαίνει
Σ’ εμάς η μουσική που δε σωπαίνει
Στην άνοιξη στη μουσική το ότι υπάρχουν!