Η ειδοποιος διαφωρά ανάμεσα
σε μένα και τον Λάζαρο δεν είναι η ανάστασις.
Είναι που φύσηξα καρφιά στα κεραμίδια
και γέμισα τρύπες τα χέρια μου να ιδώ
αν μπορώ ν’ αναστήσω τον ουρανό.
Σε ρίζες και ξόβεργες έγραψα
άρον τον θάνατό σου και περιπάτει.
Κι ο ουρανός μου γύρισε την πλάτη.