Είχα,
στην τσέπη δώδεκα ευρώ
τέτοιο τεράστιο ποσό και μόνη προίκα.

Βγήκα
έξω στο δρόμο στο χαμό του
του Ιονέσκο σκηνικό, στης γης την τρύπα.

Βρήκα,
και τον πιστό μου κολλητό
τον αλητήριο ευατό να `ναι στην τσίτα

Κι είπα
να τραβηχτούμε ως το πρωί
και εν τούτω νίκα.

Γάτα,
ο κολλητός με πάει εκεί
που εξορμούν κι άλλοι διπλοί, παιδιά φευγάτα.

Κλάψ’ τα
χιλιάδες γίναμ’ οι τρελοί
με δηλητήριο κρασί, μυαλά σαλάτα.

Σπάστ’ τα,
με καταδιώκει μια φωνή
είναι μπουρού το μαγαζί, κόκκινη κάρτα.

Σπάστ’ τα
κάτι ζητάει να λυτρωθεί
κι όλα ανάστα.

Σπάστ’ τα, τα `χεις πληρώσει
δραχμή και γρόσι και τώρα ευρώ
Σπάστ’ τα τους τα `χεις δώσει
ποιος να χρεώσει στ’ αλήθεια ποιον
Σπάστ’ τα, κι αυτή τη δόση, σπάω κι εγώ

Ρέστα,
πάνω στο φόρτε της ζημιάς
κλωτσιές, μπουκέτα, σαματάς,
μεγάλη φιέστα

Κέντα,
να σου και σκάει ο μπουναμάς
δημόσια τάξη τσαμπουκάς και όλοι μέσα

Σβέλτα,
αφού κι εσύ δε μ’ αγαπάς
κι ο σαδιστής αυτός ντουνιάς μ’ έχει στην πρέσα

Πέτα,
καρδιά μου γίνε φαντομάς
κι απ’ όλα φεύγα.