Μήτρα και σάβανο μοιράζουν χαρτιά
παίζει η τύχη παιχνίδι διπλό
πίσω από κάθε πρόσωπο από κάθε σφαγή
ω μυστήριο ω απάτη ω σκοτεινή αρχή
στο φόβο του ήλιου στο φόβο των προσωπίδων
στο φόβο της εγκατάλειψης στο φόβο του νερού
ματωμένος ναός της φρίκης
ματωμένες πύλες της πείνας
κατάρα στην πίκρα την περιφρόνηση
που μας σαπίζει με δηλητήριο διπλό
θυσία σκλαβιά κόλαση κόλαση
τις λέξεις σου γδέρνεις
στην αθωότητα που ονειρεύτηκες
αργά πολύ αργά
δίχως νιότη δίχως αύρα πρωινή
δίχως φωνή ξύλινη και στιλβωμένη

αχ δεν μπορείς ν’ υπαινιχθείς καν την αμφιβολία
αχ δίχως μία σταγόνα δροσιάς

νυχτώνει νυχτώνει νυχτώνει.