Αιώνια Μνήμη,
τα πρωτόγνωρα δάκρυα σου
δός μου,
να κλαίω τη Μητέρα μου,
τη μοναδική και την άφαντη…
Τα πρώτα σου δάκρυα
που το φως μέσα τίναξε
στων ανθρώπων τα μάτια
όταν είδαν το θάνατο άρνηση ζέστας.
Και τον κόσμο τον άκοσμο
μέσα τους πήραν,
τα φτερά των εντόμων
έσχατη γνώση
και έσχατη αλήθεια.
Αιώνια Μνήμη,
τα θλιβερότερα δάκρυα σου
δός μου
να κλαίω τη Μητέρα μου,
τη μοναδική και την άφαντη.
Τα πικρότερα δάκρυα
που ο ήλιος ποτέ
δεν τα ζέστανε
και φεγγάρι ποτέ
κοντά τους δε φτάνει.