Για φαντάσου του χρόνου το πορτρέτο.
Μία μεθυσμένη γραμμή στο τζάμι
του Υπερσιβηρικού.
Μια ορχήστρα άλαλη, παραταγμένη
στα σταροχώραφα
των Μετεώρων.
Ένας μακρινός περίπατος στα μονοπάτια του Αχέροντα
σε σκιές ασχημονούντων αυτοχείρων.
Για φαντάσου τον χρόνο,
αμέτρητες φθαρμένες νύχτες στη Μονεμβασιά
με φαρμακωμένα τζιτζίκια μήνα Ιούλη
και
άκαιρες κωδωνοκρουσίες σε εποχές δακρύων
στις Βυζαντινές καμάρες της Σαλονίκης.
Για φαντάσου
ένα μουχλιασμένο απόγευμα,
με φουρκισμένες λέξεις για την Ειρήνη,
εκεί στην Παλαιστίνη,
με οπλίτες και αξιωματικούς με ξεφτισμένα στις επωμίδες,
τα σιρίτια εκεί στην Ιερουσαλήμ.
Για φαντάσου άχρονα τον Όμηρο,
σε μάθημα δημιουργικής γραφής
στις αποβάθρες των Τρώων,
με τους Μυκηναίους να πανηγυρίζουν,
τον θάνατο του Έκτορα.
Του χρόνου το πορτρέτο φαντάσου,
έναν ουρανό λίγο πριν χαράξει
κάπου στο Αιγαίο.