Νωρίς άρχισε να ξημερώνει
Μπαίνω στο πρώτο λεωφορείο
Άνθρωποι με περούκες μου μιλάνε
Δεν έχω τίποτα να τους κρύψω
Στάζει μπογιά ο ουρανός
Ο εφημεριδοπώλης με τα φρέσκα νέα
Μουντζώνει όλους τους ερωτευμένους
Κυκλοφορεί ελεύθερο ένα λιοντάρι
Όταν το πιάνουν αυτό ξαναφεύγει
Δανείζω τα μάτια μου σ’ έναν τυφλό
Μου δίνει το φώτα του ένας αλήτης
Μια κοπέλα με καμηλό παλτό
Διαβάζει Πεσσόα στο παγκάκι
Εγώ ψωνίζω ώριμες ελπίδες
Τις τρώω όλες και βαρυστομαχιάζω.

Νωρίς άρχισε να νυχτώνει
Κρύφτηκα πίσω από κάτι λαμαρίνες
Το κεφάλι μου κολυμπούσε στον πυρετό
Ένα σκυλί έγλειφε τα οστά μου
Μου είπαν πως θα γινόμουν τρανός
Πίστεψα τις δικαιολογίες τους
Έχω στη μνήμη μου ένα ξυράφι
Θα πετσοκόψω τις παχουλές κυρίες
Που επιστρέφουν απ’ τους εράνους
Το σπίτι μου με ανοιχτά παράθυρα
Μπήκαν οι οβίδες στο σαλόνι
Η σπιτονοικοκυρά σταυροκοπιέται
Της πέφτουν τα μανταλάκια απ’ τα χέρια
Εγώ γεμίζω το ψυγείο με όνειρα
Ξαπλώνω στο πάτωμα και κοιμάμαι.