Ξηρός πάγος ραγίζει μέσα μου
καθώς αγγίζω με παρθένα μάτια
το αμείλικτο τοπίο.
Αδιέξοδος ήλιος
τυλίγει ξανά με κόκκινους επιδέσμους
το ουσιώδες στήθος σου
το γεμάτο βασανισμένα λουλούδια.
"Μονομαχούμε με τον θάνατο
μόνο και μόνο
για να σφίξουμε μια γαλάζια παπαρούνα
μέσα στ’ άσπρα μας δάχτυλα"
συνήθιζες να μου λες
όταν συνομιλούσαμε τα βράδια.
Όμως αυτό το βράδυ δεν είπαμε τίποτα
διασχίσαμε με τη μουσική μιας γυναίκας
το βυθό του ταξιδιού μας προς το αόρατο.