«Το παράδοξο μαρτύριο του ξεπεσμου μας.

Νομίζαμε πως χάσαμε τα πάντα, ενω απλως

χάσαμε τις αυταπάτες μας.

Αυτοι οι καιροι μας δίνουν εκείνο που αδειάζει

όλη μας τη ζωη. Μας σπρώχνουν

στης αφθονίας το βουλιμικο κάτεργο∙

σε ένα συνεχες σηπτικο φαγοπότι.

Κι όλο ζητάμε∙ κι όλο ψάχνουμε

αυτο που λάμπει αχόρταγο στο βάραθρο μας.

Μου είπε: «Το μίσος είναι η αγάπη των ηττημένων.

Η φρικτότερη πείνα είναι η αφθονία.

Η κενότητα φωλιάζει στης απληστίας

το κοσμικο χοιροστάσιο»».