Βρέχει απόψε.
Ο ουρανός βρέχει αστέρια.
Μη φοβάσαι, μικρή Αριάδνη.
Έρχεσαι από τα βάθη του χρόνου,
βρίσκεσαι στην καρδιά του αινίγματος.
Είναι βαρύ το τίμημα,
μη σε δειλιάζει το δίλημμα,
κρατάς τον μίτο που θα βγάλει τον κόσμο
από τον Λαβύρινθο της γνώσης.
Τώρα κοιμήσου.

Κοιμήσου.
Όλος ο χρόνος είναι εδώ, στην πηγή σου.
Τα νερά θα κυλήσουν,
οι δρυμοί θα πλημμυρίσουν,
ο χώρος θα κατακλυστεί από φωνήεντα ύδατα
και όντα αμφίβια θα βλαστήσουν των αιώνων οι κόρφοι
όταν φτάσεις στα όρια του πεπρωμένου χρόνου.
Όλα είναι γραμμένα στο κρανίο του ήλιου
και δεδομένα.

Βρέχει απόψε αστέρια.
Ο ουρανός βρέχει αστέρια,
χαράζει ραβδώσεις χρυσές στον ορίζοντα χρόνο,
να συλλαβίσεις με νότες τον όρθρο.
Βρέχει αστέρια να μουσκέψει,
να μουλιάσει ο κόσμος,
να βλαστήσουν τα όνειρα.
Κοιμήσου, μικρή μου Αριάδνη,
τώρα κοιμήσου.